| Loch Wiersz Merkutsio |
|||
W studni samotności i otchłani pełnej grzechu,
Blask w zwierciadle jest ułudą,
Niczym innym przez stulecia.
Wieczny ból na wąskiej ścieżce,
Wicher swym końcem ociera dłoń tułacza.
Opuścić to miejsce pustą nadzieją,
Póki we mgle jest swym cieniem,
A królem mroku jest ślepiec.
