| Miłość godnym nie nazwie Wiersz Stefan George, przeł. Stefan Napierski |
|||
Miłość godnym nie nazwie, komu zabraknie uśmiechu,
Przetrwa jeno w udrękach, jeśli na zawsze ujrzała,
Trwoni klejnoty i skarby, za które nie ma podzięki,
I błogosławi, gdy sama siebie spopiela ofiarą.
Miły! Jakkolwiek by było: twoja ścieżka ku szczęściu,
Którą znasz jeno ty jeden, przez me zbliżenie ściemniona.
Tedy odzywam się w ranach: niech nie zamąci cię nigdy
Los, co na przekór życzeniu nadto łatwo się zdradza.
Czuły! I więcej ponad to: iżby przenigdy westchnienie
Wdzięcznej twojej igraszki nie zamąciło — wygnanym
I, podwójnie cierpiący, żegnam, tedy strapienie
Ze mną tylko wciąż gada i z tą ubogą mą pieśnią.
