| Na wolne serce jeszcze raz pęta... Wiersz Heinrich Heine, przeł. Adam Mieleszko-Maliszkiewicz |
|||
Na wolne serce jeszcze raz pęta
Wkładam, niepomny dawnej boleści.
Jeszcze raz wskrzesłej wiosny ponęta
Tchnieniem mię złudzeń wiosennych pieści.
Jeszcze raz marzę, pragnę, pożądam,
Obiegam wzgórza, zwiedzam doliny.
Pod kapelusik każdy zaglądam,
Czy nie zobaczę mojej dziewczyny.
Jeszcze raz w błogich wspomnień obłędzie
Staję na mostku... nad wód potokiem.
Może tą stroną przechodzić będzie?
Może się spotkam jeszcze z jej wzrokiem?
Jeszcze raz wietrzyk z niebios przelotnie
Nadziei ku mnie śle promyk blady.
Jeszcze raz, w ciszy cierpiąc samotnie,
Rozmawiam z tęsknym szmerem kaskady.
I żalem marnym serce się kraje,
Czczym echem tylko skarga ulata.
Dokoła ptasząt wesołe zgraje
Tylko się śmieją z uczuć wariata.
