| Panu! Wiersz Marcin Tarnowski |
|||
Byłeś, jesteś, będziesz –
Los mój mimo ludzi przędziesz.
A ja cóż dla Ciebie dziś zrobię,
Gdy zyję w świata grobie
Jak robak w trupa skorupie –
Znów, co za myśli głupie,
A miało być o Tobie!
Skroń pustą skrobie,
By ci pod stopy dar jaki rzucić,
Rym złożyć czy melodię nucić…
I wszystko puste mi się zdaje –
Chciałbym, serce mi się kraje.
