Ogród Petenery
Advertisement
XXVIII Poezye Michała - Anioła Buonarrotego
Sonety
XXIX
Michał Aniołprzeł. Lucjan Siemieński
XXX
Uwaga! Tekst wydano w 1861. i jego słownictwo pochodzi z tamtej epoki. Proszę nie nanosić poprawek!

Włoski oryginał

Deh fammiti veder in ogni loco;
Che s'infiammar dal tuo lume mi sento,
Ogni altro ardoc nell' alma mia fia spento,
Per sempre accesa viver nel tuo foco.
Jo te chiamo. Signor te solo invoco
Contro rinutil mio cieco tormento;
Tu mi rinnova in sen col pentimento
Le voglie e'lsenno, e'l valor ch'è si poco.
Tu desti al tempo l'animo, ch'è diva,
E in questa spoglia si fragile e stanca
La incarcerasti, e desti al suo destino:
Tu la nutri e sostieni, e tu l'avviva;
Ogni ben, senza te. Signor, le manca;
La sua salute è sol poter divino.

Polski przekład

Chciéj mi o Panie objawiać się wszędzie,
Twem światłem ducha mojego rozpalać,
Wszelki żar obcy w sercu mojem zalać.
Póki twa miłość we mnie nie osiędzie.
Do ciebie wołam, przybądź mi o Panie
W pomoc! gdyż wojnę toczą ślepe chuci;
Pokonam wroga jeśli skrucha wróci,
Bo go pokonać bez niej, jam nie wstanie.
Puściłeś duszę moją w otchłań czasów,
Nieśmiertelniczkę, w lepiance więzioną,
I na koleje przeznaczeń rzuconą.
Strzeż ją i ukrzep do ciężkich zapasów;
Jeśli sierotą Pan ją pozostawi.
Któż jéj użyczy siły? kto ją zbawi?



Zobacz też ten tekst w innych językach:

Advertisement