| Strach Wiersz Bogdan Miklusz |
|||
Rękopis wiersza.
boję się strachu
zawieszonego
na ostatnim drobiazgu
ręce stękają od ognia
nogi wtapiają się
w ziemię
na wpół wilgotną
od potu
tylko serce się cieszy
tańczy
sto razy szybciej
A.D. 1995
